Szczegóły

Odsłony: 507

Pompa najsłabsza z grupy, najmocniejsza to pompa 3 kilowatowa zasilana prądem 3 fazowym, PMC 3000- przeznaczona dopompowania cieczy ieagresywnych w stosunku do stali 304. 

Ogólny opis jest na naszej stronie - https://domtechniczny24.pl/pompy-przemys%C5%82owe.html

Pompa zewnętrzna, odśrodkowa, jednostopniowa z wirnikiem otwartym PMC INOX 1100. Wirnik otwarty oznacza, że między korpusem a wirnikiem znajduje się szczelina umożliwiająca przejście elementów stałych.

Pompy przeznaczone są do pompowania cieczy zanieczyszczonych oraz mediów zawierających ciała stałe o średnicy nieprzekraczającej 18 mm.
Pompy znajdują zastosowanie w przemyśle i rolnictwie. Wykorzystywane są np. w maszynach myjących i zmywających w przemyśle spożywczym, metalowym. W przemyśle włókienniczym znajdują zastosowanie w farbiarniach.

Warui pracy:

    Temperatura cieczy: 15-104 °C
    Temperatura otoczenia: do 50 °C
    Maksymalne ciśnienie w instal: do 1 MPa
    Stopień ochrony: IP55
    Klasa izolacji uzwojenia: 155 (F)

Dane techniczne:

Podnoszenie m: 12
Wydajność l/m: 500
Moc silnika W: 1100
Zasilanie V: 230
Pobór prądu A: 7
Króciec ssący (cale): 2
Króciec tłoczny (cale): 2
Waga (kg): 16

Do pomp posiadamy krućce przyłączeniowe i złącza Camlock wykonane ze stali 316.

https://domtechniczny24.pl/z%C5%82%C4%85czki-na-w%C4%85%C5%BC-nierdzewne.html

https://domtechniczny24.pl/z%C5%82%C4%85cza-typu-camlock-nierdzewne.html

Szczegóły

Odsłony: 4478

Ocena użytkowników: 5 / 5

Cześć
Liny stalowe jak wiele różnych artykułów technicznych wytwarzane są w różnych gatunkach i mają różne zastosowanie.

Liny stalowe są powszechnie stosowane w takich urządzeniach przemysłowych, jak maszyny budowlane betoniarki, różnego rodzaju urządzenia transportowe żurawie, liny służące do przymocowania ciężarów w czasie ich przenoszenia liny holownicze.

Dobór budowy liny do danego urządzenia zależy w głównej mierze od budowy urządzenia i warunków w jakich lina pracuje. W poniższym artykule skupię się na linach sztywnych, pracujących na rozciąganie i linach elastycznych które mogą pracować na bębnach o różnej średnicy.

Główne kryteria poprawnego doboru konstrukcji lin stalowych.

– Liny stalowe o konstrukcji 1×7 1×19 i 1×37
Stosowane przeważnie w przypadkach w których lina pracuje wyłącznie na rozciąganie, a więc w przypadku lin naciągowych (np. maszty telewizyjne|liny pod kable telefoniczne|liny do nacigu siatki|liny do zrywek|liny do zawiesi dźwigowych, ładunkowych}. Liny z cienkich drutów mogą być stosowane jako linki sterownicze przenoszące siły w różnych urządzeniach przemysłowych (np. linki hamulca bądź gazu. Podstawowym parametrem wyróżniającym linki o takich konstrukcjach jest ilość drutów. Jeżeli linka jest bardziej elastyczna to mniej odporna na ścieranie, im sztywniejsza to w wyższym stopniu odporna na zrywanie i ścieranie.

– Liny stalowe o konstrukcji 6×7 6×19 6×37
Liny te użytkowane są jeśli lina pracuje na kołach lub krążkach linowych - rolki na linkę, no i kiedy potrzeba elastycznej linki. Liny o konstrukcji 6×7 cechują się znaczną odpornością na ścieranie ale są mniej elastyczne.

No i kilka terminów, które pozwolą nam dobrać linę do naszych potrzeb.

WYTRZYMAŁOŚĆ LIN i podawana siła zrywająca.

Siłę zrywająca często podaje się w newtonach N lub w wielokrotnościach tej jednostki. Dla uproszczenia aprobuje się, że
1daN=1kg choć 1daN=1.019716, jednak w naszym przypadku dokładne obliczanie jest niepotrzebne.

I tak mamy:
1N=0,1kg
1daN (deka)=1kg
1kN (kilo)= 100kg

Patrząc na siłę zrywającą dla liny podawaną przez producenta trzeba nie zapominać, że jest ona mierzona w dość specyficznych warunkach.
- liny zrywane są w perfekcyjnych warunkach laboratoryjnych (temperatura, wilgotność itp.)
- lina poddawana testom nie jest narażona na promieniowanie UV i związki chemiczne, wodę piach itd.
- wyrób jest nowy i nie ma uszkodzeń, które występują podczas zwykłego użytkowaniu (przetarcia, zagniecenia)
- wyrób w ciągu zrywu mocowany jest w stosownych szczękach, które nie wywołują osłabienia liny (zryw liny jest prawidłowy jeżeli następuję w pewnej odległości od szczęk). Tym perfekcyjnym warunkom, można teraz przeciwstawić linę, która w ciągu normalnej pracy narażona jest na szereg niekorzystnych elementów.

- Współczynnik bezpieczeństwa v.
Jest to liczba powstała z stosunku siły zrywającej do optymalnego bezpiecznego ciężaru lub siły. Im wyższy współczynnik tym bezpieczniejsza praca. W zależności od warunków wskaźnik inaczej będziemy podawać w wciągarkach poziomych i linkach. I tak dla przykładu: w górnictwie oo 1973 roku według Przepisów Technicznej Eksploatacji Kopalń (PTEK), lina w bębnowym urządzeniu wyciągowym powinna mieć stały współczynnik bezpieczeństwa co najmniej 6 przy wyciąganiu urobku i 8 do jazdy ludzi. W wyciągach z kołem pędnym wymagany współczynnik bezpieczeństwa wynosił 7 w przypadku wyciągania urobku i 9 do jazdy ludzi.
W wypadku lin stosowanych w wciągarkach jednokierunkowych leżących ( np do naciągu siatki lub wciągania samochodu) współczynnik bezpieczeństwa nie przekracza 3.
Ilorazem posługujemy się w następujący sposób. Jeżeli będziemy holować jakiś ładunek m=200 daN to do tego celu powinniśmy zastosować liny o
wytrzymałości v*200 daN= 1600 daN ( założenie współczynnika bezpieczeństwa v=8).

Zaploty, mocowanie lin.

Sposób mocowania lin także wpływa na ich wytrzymałość. Liny stalowe zamknięte na kauszach o odpowiednim promieniu w miejscu zgięcia nie tracą swojej wytrzymałości ( liny sztywne powinny mieć większe kausze). Sposób zaciśnięcia lin zaciskami w dużym stopniu osłabia linę. Dlatego warto stosować zaciski przeplatane lub zagniatać liny tulejami. Najbardziej skuteczną metodą jest przeplatanie, ze powodu na charakter lin stalowych bardzo rzadko stosowane.

– Elastyczność
Elastyczność liny jest określona przez stosunek metalicznego przekroju do liczby drutów w konstrukcji. Przyjmuje się, że przy większej ilości splotek i drutów liny są bardziej elastyczne.

– Zgniatanie
Cecha ten ma odrębne znaczenie w wielokrążkowych urządzeniach dźwigowych, w których liny narażone są na miejscowe odkształcenia. W takim wypadku liny o wysokim stosunku przekroju metalicznego do średnicy są o wiele bardziej odporne na ewentualne uszkodzenia. Stosowanie lin z rdzeniem stalowym dodatkową zwiększa odporność na zgniatanie, niestety w przypadku lin klasycznych zmniejsza się wtedy zdecydowanie ich elastyczność.

– Smarowanie ( smary suche np PTFE doskonały do linek w pancerzach lub na zewnątrz)
W zależności od potrzeb i podstawowych wymagań liny mogą być smarowane. Dobrze nasmarowane liny są chronione podczas składowania i użytkowania. Większość nowych lin jest nasmarowana fabrycznie, w trakcie eksploatacji mówimy o dodatkowym smarowaniu lin. Liny przed smarowaniem muszą być wyczyszczone następnie smarowane smarami:
- suchymi nie powodującymi przyklejania się brudu
- o znacznej penetracji
- o długotrwałej ochronie antykorozyjnej, przeciw zamarzającej.

A na koniec zapraszam do naszego sklepu liny stalowe mierzymy na nowo zakupionym przyrządzie
To tyle pozdrawiam.

Szczegóły

Odsłony: 799

Cześć!!
Wiele osób próbowało, niejedynym wyszło lepiej innym gorzej, albowiem to wbrew pozorom nie prosta sprawa. Na końcowy sukces ma wpływ sporo czynników. Jednym jest czas, jeżeli robimy to dla siebie i nikt nas nie goni to powinno się solidnie się do pracy przygotować. Mam na myśli wiedzę teoretyczną i sprzęt.

Co może sie przydać z materiałów i sprzętu:

Flizy, jeśli układamy je w środku to broń Boże nie gresowe, bo później jak będziemy potrzebowali zrobić otwór na kołek rozporowy, czy rury instalacyjne to sie zdziwimy i to bardzo mocno. Do płytek przydadzą sie listwy z tworzywa, choć mnie są obecnie tak modne, ale ja uważam, że moża nimi zamaskować to co nam nie wyjdzie. No i narożniki są bardziej bezpieczne, zwłaszcza jak mamy małe dzieci.

Klej do plytek, jest tego masa zawsze coś się znajdzie na naszą kieszeń.

Fugi, tu nie warto mieszać do wnętrz zwykłe, a na zewnątrz mrozoodporne (polecam najlepszej jakości, nie ma nic gorszego niż przeciekający balkon)

Przecinarka do galzury ręczna lub elektryczna. Jeśli ręczne to proponuję Walmera, dobra Polska Firma w dobrej cenie. Jeżeli elektryczna to może być tania Dedra lub Pansam, powinno się tylko podczas zakupu sprawdzić czy tarcza diamentowa nie ma bicia. Trzeba pamiętać, że ważniejsze niż elektryczna przecinarka do płytek jest to, jaką tarczę diamentową założymy.

Akcesoria do kleju, nakolanniki, sznurek traserski, krzyżyki i kliny do płytek, młotek gumowy.

Poziomica to ważna sprawa, bez niej wszystko bedzie kszywe. Miara zwijana, ołówek lub flamaster.
Jak już wszystko mamy można zabrać się do projektowania, mam na myśli sposób rozłożenia płytek. Można je rozłożyć na sucho i przemyśleć całość kompozycji, estetyka to jedno i jakość to drugie.

Kładzenie Płytek:
- Zaczynamy od przygotowania podłoża. Jest to jeden z podstawowych elementów. Odmiennie będziemy robić w wypadku nowej posadzki (nowe tynki i wylewki muszą być związane, minimum 3-4 tygodnie w temperaturze pokojowej) a inaczej w przypadku starej. Poziomicą lub łatą sprawdzamy poziom, niwelujemy wszelkie wystające kawałki betonu, starego kleju, farby, gipsu. Czasem trzeba popracować przecinakiem i młotkiem, na koniec wszystko odkurzyć i tu uwaga Panowei i Panie- odkurzacz przemysłowy jest bardziej efektywny niż domowy :). Na równą podłogę i scianę nakładamy grunt, lub jeśli powierzchnia jest mocno nierówna to wylewkę samopoziomująca. Zachować czasy schnięcia!!!!
Krótko mówiąc podłoże musi być równe i dobrze związane, to podstawa przy kładzeniu płytek.

- Gdy jużwyrównamy podłoże przystępujemy do właściwego projektowania. Mam na myśli sposób rozłożenia płytek. Jeszcze raz układamy je na sucho, z uwzględnieniem szerokości fug. Na ściany ciężko jest ułożyć płytki na sucho :) trzeba wykorzystać sznurek traserski z farbką lub miarę, poziomicę, łatę aluminiową i ołówek. Estetyka to jedno natomiast jakość to zupełnie odrębny aspekt.

- Rozpoczynamy układanie glazury. W pierwszej kolejności mieszamy zaprawę klejową, mechanicznie lub ręcznie (zalecam mieszanie mechaniczne). Pamiętamy, najpierw woda  a potem sucha zaprawa! Ważnym jest też aby ilość zaprawy którą rozrabiamy dostosować do tępa układania płytek. Klej kładziemy na podłożu za pomocą kielni i rozprowadzamy go pacą zębatą, na grubość: 8mm, 10mm, 12mm, w zależności od wielkości płytek i ewentualnych defektów podłoża. Na klej kładziemy płytkę, którą dodatkowo dociskamy i obijamy na całej powierzchni gumowym młotkiem. Zabezpieczamy krzyżykiem narożniki i sprawdzamy poziomicą czy powierzchnia jest równa. Czasami zdarzy się, że płytki będą nierówne, wtedy trzeba odpowiednio manewrować krzyżykami dystansowymi. Jeśli kleju zastosujemy za dużo (płytka jest za wysoko) lub za mało (płytka jest niżej niż pozostałe), należy ją oderwać i skorygować ilość kleju. Najjlepszym sposobem jest zeskrobać szpachelką klej i nałożyć płytkę na nowo. Paca zębata rozprowadza zawsze tyle samo kleju, trzymając ją pod odpowiednim kątem można nałożyć mniej lub  też więcej kleju. Po nałożeniu pierwszego rzędu płytek, ostrożnie usuwamy klej z fug i mokrą gąbką czyścimy powierzchnię płytek z kleju. Są takie kleje, których po wyschnięciu nie da się usunąć w inny sposób, jak tylko środkami chemicznymi na bazie kwasu.
Ostatnie lub pierwsze płytki, zależnie od kompozycji trzeba przyciąć, pamiętając o dylatacjii, odstępach od ściany. Najwięcej kłopotu przysparzają powierzchnie nieregularne lub rury i puszki elektryczne. Bezbłędnie spisuje sie tutaj otwornica diamentowa - do gresu, lub otwornica do płytek. Linie nieregularne obrabiamy techniką kombinowaną: najpierw narożniki wiertłem do płytek a następnie nacinamy tarczą diamentową lub nacinamy rysikiem i wyłamujemy szczypcami do płytek. Na rynku pojawiły się sie profesjonalne urządzenia do cięcia linii nieregularnych, ale nie są one polecane dla amatorów (ze względu na cenę). Nierówne powierzchnie gładzimy osełką lub tarczą diamentową do cięcia ceramiki. Info ze strony http://poziomicaspawarka.pl/

- Po 24 godzinach, od nałożenia ostatniej płytki przystępujemy do fugowania. Czyli wypełnieniu szczelin masą o odpowiednim kolorze. Zaprawę do fugowania nakładamy na powierzchnię w zasięgu ręki (nie większą niż 1m kw). Rozprowadzamy gumową pacą, skośnie do fug, tak długo aż masa zapełni wszystkie szpary. I myjemy powierzchnie płytek mokrą gąbką, nacinaną lub gładką. Po kilku godzinach można ostatecznie wymyć podłogę mopem i przystąpić do wykańczania, listwami przypodłogowymi lub narożnikami.

Powodzenia ;)

Szczegóły

Odsłony: 765

Ocena użytkowników: 5 / 5